Op 15 augustus 1952 werd het wegkruis op Abcoven, op de hoek van de Abcovenseweg en de Van Haestrechtstraat, ingezegend door pater Jan Brock, zelf afkomstig van Abcoven. Vijftig jaar later, pater Brock viert dan zijn gouden priesterjubileum, wordt het stukje grond en het beeld overgedragen aan de gemeente Goirle die de volgende 100 jaar het onderhoud van het kruis op zich heeft genomen. Ter gelegenheid van de overdracht dicht Piet Brock De Ballaade van Onze Lieven Heer ònt krèùs op Abcoove. Hij bezingt daarin het verleden van het kruis, en het leven van de mensen dat zich er rondomheen afspeelde.

In 2002 ontving de heemkundige kring ook de cultuurprijs van de gemeente Goirle wat haar in staat stelde de ballade uit te geven.

In het nawoord bij de uitgave belicht Ineke Strouken, directeur van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur, dit “Herkenningspunt uit het Rijke Roomsche Leven”.

inzegening van het kruis in 1952 door pater J. Brock

(foto: Foto Van Berkel)

De buurt waar, op zen zondags, ötgelôope.

De vrèmden immiegraant wier ingehòld.

De stònplòts hoefdenie nie te kôope,

et bild ènt krèùs waar dur de buurt betòld.

Hij wier dur boer èn börger opgenoome.

Èn ok al waar zèn hèùs en houte krèùs,

jao, hil de buurt waar meej em ingenoome.

Hij vuulde dè : op Abcoove zèèk tèùs.

Den hôogen èkker laag in rèèchte voore

toe òn et krèùs èn in et wèèd verschiet,

stond frêet de meule èn de Golse toore,

de schorstêen van Besouws tepèètfebriek.

Drie èèkenbôom bewòkte stoer èn stèèrk

et houte krèùs èn meense van de wèg

verzörgde weekeleks gewoon et wèèrk

rond blumkes, bumkes èn de buukenhèg.

De kiendjes plukte d’allerschonste blumkes

in koejewaaj, in slôot èn òn de kaant

èn bròchte die op klèpperende klumkes

nòr Onze Lieven Heer, meej volle haand.

Èn kwaam den boer meej pèèrd èn platte waoge

vurbè het krèùs dan groetenie den Heer,

hij vatte òn zen klèp èn wies te vraoge

in kòrt gebèd, gemènlek oovert weer.

Èn stierf den boer van aawerdom òf ziekte

dan trok de stoet irst langs et krèùs, te voet

om Onze Lieven Heer gedag te zègge:

en onzevadder èn en weesgegroet.

Veraanderinge stonde te gebeure,

de kooremeule wier en moonuumènt,

de toore waar nòg wèèneg mir te heure,

de schorstêen stond verlooren in de wènd.

Den tèèd vervlôog, de jaore ginge heene.

De Abcoovese boere stierven èùt.

De wèèvers waaren ammòl verdweene,

de êene nò den aandre trok ertussenèùt.

De èkkers wiere strakke straote, hèùzerijje

toe rontelom et krèùs van Onzen Heer.

Hij liet de vrèmde meense mar betije

èn leej er zich beschaaje bij teneer.

Gin jeugd die zèn bestaon òf naom nòg kènde

èn vroegt ge wie zo dè tòch kunne zèèn?

dan krêed as vraog: den dieje, dieje vrèmde,

ne jood, marokkaan, törk òf algerèèn?

Gemènte wo de straot en stuk verlègge,

et wègkrèùs stond vergimmes in de weeg.

Den Heer wo der wèèneg oover zègge,

vurdè get wit zèn amtenèère steeg.

De kwèstie wier toen in de raod besprooke.

Nò wè gestèggel waare ze derèùt.

De Meens waar van gedrag onbesprooke,

waar gin gebrèùker van den draank òf spèùt,

Besloote wier de Meens te aksèpteere,

de Meens ok in den börgeleke staand

as èchte Golsen börger te noteere.

En Hij behaawdet èège ripke laand.

Den Börger kwaam et zèlf den Meens vertèlle

het raodsbeslèùt, het òffesjeel bericht.

De Meens di zene kòp omhôog twee drie tèlle,

ene blije glimlaach kwaam op zen gezicht.

Dees waar et waor verhaol vant Abcooves krèùs.

De èèke zèn getèùge wèkkoe zeej.

Gao naa nòr hèùs, vertèlt meraokel tèùs.

Het is gebeurd int jaor tweeduuzend tweej.

Piet Brock

1 september 2002